فوق لیسانس و دکتری او در رشته روابط بین‌الملل در دانشگاه سوفیا بوده و در سال ۱۹۹۷ دکتری گرفته است. عنوان رساله‌اش کتاب‌های درسی در دوران انقلاب ایران است که به عنوان پژوهش فرهنگی سال ایران در بخش بین‌الملل انتخاب شده است.
ساکورایی اکنون استاد دانشگاه واسه‌دا است که یکی از بزرگ‌ترین و مهم‌ترین دانشگاه‌های خصوصی ژاپن با ۱۲۵ سال سابقه است.
او هم‌اکنون درس‌های مقدمه‌ای بر فرهنگ اسلامی، مسائل معاصر در دنیای اسلام، نظریه‌ها و روش‌های مطالعات میدانی را تدریس می‌کند. علاوه بر پایان نامه‌اش که به صورت کتاب در ژاپن منتشر شده، سه کتاب معروف دیگر نیز دارد: ایران مدرن و تغییر در سرزمین خدا، جامعه مسلمانان ژاپن و شیعه در جهان.
- چه شد که به مطالعات ایران علاقه مند شدید؟
وقتی دبیرستان بودم معلم تاریخ من خیلی در باره دوران سده‌های میانه در خاورمیانه صحبت می‌کرد؛ بنابراین من علاقه‌مند به مطالعه تاریخ سده‌های میانه در خاورمیانه شدم و وقتی عکس اصفهان را در کتابخانه مدرسه و موزائیک های زیبای آن را دیدم بسیار شیفته شدم و بنابراین وقتی دانشجوی تاریخ شدم تاریخ سده‌های میانه خاورمیانه را مطالعه کردم. من به ویژه علاقه‌مند به ایران شدم و کتاب‌های زیادی در باره ایران خواندم. بعدها وقتی روزنامه‌ها را باز کردم و تیتر انقلاب ایران را دیدم؛ خیلی برایم جالب بود؛ چرا که تصویر من از ایران مربوط به همان سده‌های میانه بود، اما ناگهان با انقلاب در ایران مواجه شدم. دوفضا که کاملا متفاوت از هم به نظر می‌رسد و بعد سومین واژه یعنی پسوند اسلامی را دیدم و این سه واژه بسیار مرا شیفته مسائل ایران کرد. من همچنان تاریخ ایران را می خوانم و به دلیل اینکه انقلاب به من یک الهام قوی بخشید تشویق به مطالعه زبان فارسی شدم که در دوره دبیرستان و دانشگاهم تدریس نمی‌شد. من جست‌وجو کردم و دریافتم که یک شرکت وارد کننده نفت دریک کلاس کوچک زبان فارسی درس می‌داد که برای کارکنانش اجباری بود. من در آن کلاس ثبت نام کردم و در عین حال فرصت یافتم قدری الفبای فارسی را هم بیاموزم. اما آن کلاس هم تعطیل شد. وقتی فارغ‌التحصیل شدم دیگر امکان ادامه تحصیل در عرصه تاریخ سده‌های میانه خاورمیانه وجود نداشت و به همین دلیل برای فوق‌لیسانس روابط بین‌الملل را انتخاب کردم و دست آخر با نگاه جامعه‌شناسی تطبیقی؛ پایان‌نامه‌ام را به اتمام رساندم.
- از نخستین سفرتان به ایران بگوئید
سال۱۹۹۸ درست یک ماه پس از پایان جنگ با یک ایرانی آشنا شدم که معلم کلاس زبان فارسی بود. خواهر ایشان در ایران زندگی می‌کرد و آن‌ها را به من معرفی کرد. نخستین باری که به ایران سفر کردم میهمان آن‌ها شدم و یک هفته در ایران ماندم.
- به کدام شهرها رفتید؟
فقط تهران و شهر ری
- نخستین احساس‌تان درباره ایران چه بود، آیا آنچه دیدید با آنچه درباره ایران خوانده بودید؛ یکسان بود؟
خیلی با آنچه فکر می‌کردم تفاوت نداشت. من ده سال به ایران علاقه‌مند بودم؛ اما امکان سفر به ایران را نداشتم. من بسیاری از چیزها را درباره ایران جمع کرده بودم. چیزهای خیلی جالبی بودند؛ بنابراین من را دستپاچه نکرد. چون من از قبل می‌دانستم ایرانی‌ها مهان‌نواز هستند و به خوبی مناسبات خانوادگی ایران را می‌شناختم. اما دیدن ساختمان های ویران شده و دید ن بهشت زهرا و تراژدی جنگ واقعا مرا متأثر کرد.
- چند بار به ایران سفر کرده‌اید؟
بیش از ده بار و هر بار حداکثر دو هفته
- چه طور شما را از اینکه برنده پژوهش فرهنگی سال در ایران شده بود؛ با خبر کردند؟ چه احساسی داشتید که جایزه را دریافت کردید؟
یک ایمیل از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دریافت کردم و خیلی خوشحال شدم. من البته قدری دستپاچه شده بودم چون باید یک سخنرانی هم به فارسی انجام می‌دادم. آنجا خلاصه‌ای از تحقیقم و اینکه چه شد به ایران علاقه‌مند شدم را ارائه دادم.
- کتاب شما به فارسی ترجمه شده؟
نه هنوز ترجمه نشده است
- دوست دارید ترجمه شود؟
کتابم حدود ۱۰ سال پیش منتشر شده و اکنون تا حدی قدیمی شده و احتیاج به بازبینی دارد
- کتاب‌های مدارس را با چه روشی بررسی کرده بودید؟
پس از انقلاب سفید؛ کتاب‌های درسی تحت نظارت وزارت آموزش و پرورش در آمد و در عین حال وسیله‌ای برای توضیح نظرات حکومت بود. من تلاش کردم تفاوت پیام‌ها و پیامدهای کتاب‌های درسی را در هر دو دوره به دست بیاورم و این کار را از طریق تحلیل محتوای آن‌ها انجام دادم
- به جز شما انجمن‌های دیگری هم در زمینه خاورمیانه و ایران فعالیت دارند؟
در ژاپن انجمنی از پژوهشگران در باره خاورمیانه وجود دارد به نام انجمن ژاپنی مطالعات خاورمیانه که حدود ۶۰۰ عضو دارد. در میان این اعضاء؛ هشت درصد در مسائل در ایران تخصص دارند و ۲۶ درصد در زمینه مطالعات عرب زبان. ۹ درصد مسائل کشورهای ترک زبان تحقیق می‌کنند و ۳۷ درصد اعضای این انجمن هم در تاریخ تخصص دارند. بنابراین مطالعات در زمینه‌های خاورمیانه و تاریخ دنبال می‌شود
- مدیریت انجمن با کیست؟
هر دو سال انتخاباتی وجود دارد که ما یک نفر را به عنوان رئیس انتخاب می‌کنیم و ۱۰ تا ۱۳ نفر را به عنوان هیأت مدیره
- و سمینارها و کنفرانس‌های این انجمن؟
خیلی زیاد است. انجمن در ۱۹۸۰ تأسیس شد. این سمینارها موضوعات گوناگونی را مورد توجه قرار داده است. البته ما آن زمان یک انجمن قدیمی هم با عنوان انجمن مطالعات شرق داشتیم. البته این انجمن بیشتر به دوره باستان می پردازد و بیشتر اعضای آن متخصص باستان شناسی و تاریخ هستند و در میان آن‌ها اندیشمندان حوزه فلسفه، دین، عرفان و زبان‌شناسی نیز حضور دارند.
- از تدریس زبان فارسی در ژاپن بگوئید
اکنون در یک دانشگاه توکیو و یک دانشگاه اوزاکا زبان فارسی تدریس می‌شود.
- چطور به مطالعات اسلامی علاقه‌مند شدید؟
به تدریج متوجه شدم که نمی‌توان بدون شناخت اسلام، مسائل جهانی را به خوبی بفهمم. ابتدا از ایران شروع کردم و کم کم چون مسلمانان در پاکستان و جاهای مختلف زندگی می‌کنند در آن زمینه‌ها هم مطالعه کردم.
- شباهت‌هایی بین ایران و ژاپن می‌بینید؟
۲۰ سال قبل شباهت‌هایی بین هر دوجامعه بود و ژاپن بسیار شبیه ایران بود: خانواده گرا بودن جامعه، پدرسالار بودن جامعه و ...در واقع وقتی جوان تر بودم شباهت بیشتری می‌یافتم. اما اکنون جامعه ما بسیار تغییر کرده است. خانواده‌ها پدرسالار نیستند. خانواده‌گرا نیستند و به نظرم جامعه ژاپن در سال‌های اخیر بسیار زیاد تغییر کرده است.
- آیا برای دسترسی به اطلاعات مورد نظرتان درباره ایران مشکلاتی هم دارید؟
به مدد اینترنت از پنج سال پیش یافتن اطلاعات در باره ایران بسیار آسان شده است. ده سال پیش بدون اینترنت یافتن اطلاعات در باره ایران خیلی دشوار بود. وقتی من روی رساله دکتری کار می‌کردم تعداد روزنامه هم کم بود و من تنها دو روزنامه اطلاعات و کیهان را برای بررسی داشتم. اما اکنون تعداد روزنامه‌ها و گرایش‌های آن‌ها بسیار بیشتر شده است و من وقتی می‌خواهم روی آن‌ها کار کنم با دشواری‌های فراوانی به لحاظ حجم منابع و گرایش‌های مختلف آن‌ها که گاه ممکن است خیلی خوب آن‌ها را نشناسم؛ مواجه هستم.
- از وب‌سایت‌های ایرانی هم استفاده می‌کنید؟
بله
- از همشهری آنلاین؟
بله، بخش آموزش و فرهنگ آن. من در انتخاب سایت‌ها با توجه به تعداد آن‌ها خیلی دقت می‌کنم. آنچه من استفاده می‌کنم بیشتر آمار و اطلاعات پایه در باره خط مشی‌های آموزش و پرورش و آموزش عالی است و همچنین ازسایت رسمی دولت.
- آیا مشترک نشریه یا کتاب از ایران هستید؟
من مشترک اطلاعات بودم، اما به دلیل اینترنت دیگر مشترک آن نیستم.
- کتابفروشی که در ژاپن کتاب ایرانی بفروشد؛ سراغ دارید؟
بله. اما محققان حالاخیلی از کتابفروشی‌ها خرید نمی‌کنند. چون رفتن به ایران راحت است و در عین حال اینترنت هم هست.
- تا الان دانشجوی ایرانی داشته‌اید؟
بله چند سال پیش دانشجویی داشتم که در باره زبان و ادبیات ژاپنی درس خواند.
- چه نوع داد و ستد فرهنگی بین ایران و ژاپن می‌تواند وجود داشته باشد؟
خیلی سوال مهمی است. این وظیفه ما است که کمک کنیم هر دو جامعه تصویر دقیق‌تری از جوامع وجود داشته باشد. ما باید درس‌های بیشتری در باره مطالعه خاورمیانه در تمام دانشگاه‌ها داشته باشیم ومتقابلا دانشگاه‌های ایران هم درس‌هایی در باره شناخت ژاپن داشته باشند. اکنون تنها دانشگاه تهران زبان ژاپنی درس می‌دهد و این اصلا کافی نیست.
مردم ایران معمولا تصویری کاملا مثبت از ژاپن دارند، ولی این فقط تصویر است. ما نباید تنها تصویر داشته باشیم بلکه باید واقعیت همدیگر را بشناسیم. ما باید بودجه و هزینه بیشتری را صرف شناخت یکدیگر کنیم و به تبادل فرهنگی بپردازیم.
بعد از انقلاب ژاپن تنها کشور پیشرفته‌ای بوده است که روابط مستمر بسیار خوب با ایران داشته است. این وظیفه ژاپن است که به معرفی ایران کمک کند. ایران هم باید از ژاپن به عنوان یک فرصت برای معرفی خود به جهان استفاده کند. ژاپن یک کشور توسعه یافته است و در عین حال جزو کشورهای اسلامی هم نیست بنابراین می‌تواند معرف بیطرفی برای ایران باشد. دو کشور می‌توانند همکاری مؤثری داشته باشند.
- سطح علاقه مطالعه در باره ایران در میان دانشجویان شما چقدر است؟
به طور کلی دانشجویان ژاپنی بسیار علاقه‌مندند از خاورمیانه و از جمله درباره ایران بدانند، مقصودم سیاست نیست، بلکه شناخت ایران و اسلام است. من هر ترم کلاس دارم. حداکثر ظرفیت کلاس من ۱۲۰ دانشجوست؛ اما همیشه متقاضیان بیشتری دارم. ما همچنین دانشجویان خارجی داریم که آن ها هم علاقه‌مند به مطالعه در این باره هستند.
من معمولا قبل از کلاس پرسشنامه‌ای بین دانشجویان توزیع می‌کنم و از آن‌ها در باره تصویرشان از اسلام می‌پرسم و درمی یابم که دانشجویان بسیار تحت تأثیر جریان‌های یکسویه رسانه‌ها هستند. اما بعد از پایان کلاس‌های من و چه کلاس‌های استادان دیگر تصویر اسلام نزد آن‌ها تغییر می‌کند. اگر ما بتوانیم اطلاعات خوبی در اختیار آن‌ها قرار دهیم خیلی کار مفید و مؤثری است. اغلب تعدادی از دانشجویان من از ژاپن به ایران می‌روند و وقتی برمی‌گردند تصویر خوبی در باره اوقات خوب خود در ایران به همراه می‌آورند و دانشجویان دیگر را هم ترغیب می‌کنند که بروند ایران را ببینند.
- خانم پروفسور ساکورایی به یادماندنی ترین موضوع در ذهن شما از ایرانی‌ها چیست؟
انسانیت و میهمان‌نوازی ایرانی‌ها که اساس ایرانی بودن است.
